Toyota Supra HV-R Prototype (JZA80) `2007 - Гоночный автомобиль (Япония) 1993 | |
|
ТЕСТ-DRIVE`S
AutoGEN.pl - Przemysław Rosołowski - 15.04.2020
W ostatnich latach XX wieku na japoński rynek
weszła kompaktowa Toyota Prius, pierwszy, osobowy, produkowany masowo samochód o
napędzie hybrydowym. Maszyna, która znalazła tyle samo zwolenników, co
przeciwników postawiła japońską markę w roli lidera nowego segmentu. Po trzech
latach Prius po modernizacjach trafił w 2000 roku na rynki całego świata, a
hybrydowe technologie w ciągu nowej dekady dotarły do innym modeli Toyoty, a
także luksusowych Lexusów (do stycznia 2020 roku japoński koncern sprzedał ponad
15 milionów pojazdów hybrydowych na całym świecie). Gdy twórcy tego typu
rozwiązań nabrali już niewzruszonej pewności siebie, zaczęli zadawać nowe
pytania: czy taki układ napędowy jest już na tyle dojrzały, aby wykorzystać go w
sportach samochodowych?
Taki właśnie wątek pojawił się nieśmiało w roku 2005, a już w kolejnym sezonie
okazało się, że słowa przeradzają się bardzo szybko w czyny. Latem na starcie
24-godzinnego wyścigu Tokachi, najdłuższej rundy długodystansowych, japońskich
mistrzostw Super Taikyu pojawił się Lexus GS 450h, bazujący na seryjnie
produkowanej limuzynie. W aucie drogowym pracowało 3,5-litrowe V6 o mocy prawie
300 KM, któremu towarzyszył silnik elektryczny o mocy blisko 200 KM podłączony
pod baterie niklowo-wodorkowe (maksymalna moc systemowa: prawie 345 KM). W
ramach przygotowania samochodu do wyścigu skupiono się przede wszystkim na
zawieszeniu, kołach, układzie hamulcowym, mechanizmie różnicowym na tylnej,
napędzanej osi, aerodynamice oraz dodatkowym kondensatorze, umożliwiającym
szybsze gromadzenie i oddawanie energii elektrycznej. Maszyna wystawiona przez
firmę Denso, należącą do grupy Toyoty, dysponowała mocą identyczną z modelem
drogowym. Na mecie zameldowała się na miejscu siedemnastym.
Udane eksperymenty z Lexusem sprawiły, że na sezon 2007 przygotowano zupełnie
nowy samochód, pod którym podpisywały się Denso oraz Sigma Advanced Racing
Development. Bazą dla kolejnego, hybrydowego ścigacza Toyoty była maszyna klasy
GT500 startująca w japońskim pucharze Super GT, coupe noszące imię modelu, który
wyszedł z produkcji seryjnej kilka lat wcześniej - Supra. W sezonie 2007
wysłużona Supra opuściła również tory wyścigowe: Toyota oraz prywatne zespoły
zastąpiły ją w japońskich mistrzostwach nowym Lexusem SC 430. Dla coupe
przygotowano zupełnie nowy, rozbudowany układ napędowy typu THS-R (Toyota Hybrid
System - Racing), a sama maszyna otrzymała dodatkowe oznaczenie HV-R (Hybrid
Vehicle - Racing).
Supra HV-R skorzystała z wolnossącej, widlastej ósemki o pojemności 4,5 litra z
płaskim wałem korbowym, która pracowała w samochodzie bazowym. Umieszczona z
przodu, spalinowa jednostka generowała 480 koni mechanicznych i za pośrednictwem
6-stopniowej, sekwencyjnej przekładni Hewland wprawiała w ruch koła tylnej osi.
V8 towarzyszyły aż trzy silniki elektryczne: z tyłu jeden o mocy 150 kW (201
koni mechanicznych) oraz dwa z przodu, po 10 kW każdy (13,6 konia mechanicznego),
dodające razem kolejne 230 koni mechanicznych. Każdy z silników elektrycznych
pracował również jako generator, pozwalający na odzyskiwanie energii kinetycznej
z hamowania i ładowanie kondensatorów, na rzecz których zrezygnowano z innych
sposobów przechowywania energii elektrycznej. Mimo rozbudowanego układu
napędowego masę samochodu udało utrzymać się na poziomie tylko 1080 kilogramów.
Napędzana na obie osie Supra HV-R wystartowała w 2007 roku w kolejnej edycji
24-godzinnego wyścigu Tokachi, której przebieg dyktowały opady deszczu. Po 616
okrążeniach i 3128 kilometrach Toyota odniosła druzgocące zwycięstwo z przewagą
aż dziewiętnastu okrążeń nad załogą na miejscu drugim (konkurencji właściwie nie
było: w wyścigu nie wystartował nawet żaden samochód klasy GT500). Była to
pierwsza na świecie wygrana samochodu o napędzie hybrydowym w klasyfikacji
generalnej. Samochód potrzebował o około jedną dziesiątą mniej paliwa, niż Lexus
rok wcześniej, a elektryczny napęd przednich kół z systemem odzyskiwania energii
sprawił, że zużycie klocków hamulcowych było o ponad połowię mniejsze, niż się
spodziewano.
Supra HV-R nie wzięła udziału w żadnym innym wyścigu. Sześć lat prac nad
hybrydowym układem napędowym przeznaczonym do samochodów wyścigowych, nasilone w
okresie 2008-2011, zaowocowały wejściem Toyoty w sezonie 2012 do
długodystansowych mistrzostw świata, World Endurance Championship z hybrydowym
prototypem TS030 klasy LMP1. Jego następcy przynieśli Toyocie tytuły mistrzów
świata oraz pierwszą wygraną w 24-godzinnym wyścig Le Mans.
UKŁAD NAPĘDOWY
Silnik spalinowy - V8
Położenie - centralne
Pojemność - 4480 cm³
Moc - 480 KM
Moment obrotowy - 510 Nm
Silnik elektryczny - 3 silniki
Położenie - 2 przód + 1 tył
Moc - 228 KM
Moment obrotowy - brak danych
Napęd - tył / 4 koła
Odzysk energii - KERS
Skrzynia biegów - sekw. 6
WYMIARY
Masa - 1080 kg
Długość - brak danych
Szerokość - brak danych
Wysokość - brak danych
OSIĄGI
0-100 km/h - brak danych
Prędkość maksymalna - brak danych